سال نومبارک
یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند
یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهم باشند
یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم
که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد
یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم
چرا که شخصی که با خود مهربان نیست نمی تواند با دیگران مهربان باش
[ شنبه 90/12/27 ] [ 10:5 صبح ] [ امیر ]
لطفی از دوست وتقدیم به او
کنارم هستیو اما دلم تنگ میشه هر لحظه...خودت میدونی عادت نیست...فقط دوس داشتنه محضه.... کنارم هستیو بازم بهونه هامو
میگیرم...میگم وای چقد سرده میام دستاتو میگیرم....یه وقت تنها نری جایی که از تنهایی میمیرم...از اینجا تا دم در هم بری دل شوره میگیرم....
فقط تو فکر این عشقم تو فکر بودن باهم....محاله پیش من باشی برم سرگرم کاری شم....میدونم که یه وقتایی دلت میگیره از کارم...روزایی که
حواسم نیست بگم خیلی دوستت دارم:)
[ پنج شنبه 90/12/25 ] [ 2:36 عصر ] [ امیر ]
تقدیم به تو
[ یکشنبه 90/12/21 ] [ 7:58 صبح ] [ امیر ]
دریاچه اشک
طبعم از لعل تو آموخت در افشانیها
ای رخت چشمه خورشید درخشانیها
سرو من صبح بهار است به طرف چمن آی
تا نسیمت بنوازد به گل افشانیها
گر بدین جلوه به دریاچه اشگم تابی
چشم خورشید شود خیره ز رخشانیها
دیده در ساق چو گلبرگ تو لغزد که ندید
مخمل اینگونه به کاشانه کاشانیها
دارم از زلف تو اسباب پریشانی جمع
ای سر زلف تو مجموع پریشانیها
رام دیوانه شدن آمده درشان پری
تو به جز رم نشناسی ز پریشانیها
شهریارا به درش خاک نشین افلاکند
وین کواکب همه داغند به پیشانیها
[ شنبه 90/12/20 ] [ 9:26 صبح ] [ امیر ]
مرغ زخمی
ای جگر گوشه کیست دمسازت
با جگر حرف میزند سازت
تارو پودم در اهتزاز آرد
سیم ساز ترانه پردازت
حیف نای فرشتگانم نیست
تا کنم ساز دل هم آوازت
وای ازین مرغ عاشق زخمی
که بنالد به زخمه سازت
چون من ای مرغ عالم ملکوت
کی شکسته است بال پروازت
شور فرهاد و عشوه شیرین
زنده کردی به شور و شهنازت
نازنینا نیازمند توام
عمر اگر بود می کشم نازت
سوز و سازت به اشک من ماند
که کشد پرده از رخ رازت
گاهی از لطف سرفرازم کن
شکر سرو قد سرافرازت
شهریار این نه شعر حافظ بود
که به سرزد هوای شیرازت
[ شنبه 90/12/20 ] [ 9:22 صبح ] [ امیر ]
::
