ورزش ها و تفریـحات وارداتـی جـوانان ایـرانی
تا یکی دو نسل پیش، بازیهای متعددی از جمله "هفتسنگ" به عنوان یکی از تفریحات جوانان محسوب میشد. اما حالا دیگر تقریبا این بازی بومی به تاریخ پیوسته است.
با این وسیله که از قدرت و نیروی فنر استفاده میکند، میتوان با استفاده از وزن بدن خود تا 7 /2 متر از سطح زمین پرش کرد و با سرعت 32 کیلومتر در ساعت دوید.
اوایل دهه 1970 در وزارت کشاورزی امریکا ماشینهایی وجود داشت که عقب آنها پمپی متصل بود که رنگ را به مسافتهای دور پرتاب می کرد و با این وسیله، درختهایی که باید قطع یا هرس میشدند را علامت گذاری میکردند. ایده تبدیل این سیستم به صورت یک بازی از آن زمان آغاز شد. تکمیل نشانه روهای قابل حمل و تکنولوژی ساخت آنها تا اوایل دهه 1980 ادامه یافت.
پینت بال حدود 10 سال است که در ایران شروع به کار کرده. بسیاری از تفریحات به رشته ورزشی تبدیل میشوند. با تشکیل تیمها حتی رقابتهای بینالمللی نیز برگزار میشوند. پینت بال ایران نیز در این مدت با جهشی بزرگ توانسته در مسابقات بینالمللی و آسیایی مقامهای درخشانی کسب کند.
اسلکلاین هنر حفظ تعادل و راه رفتن، بر روی تسمه یا طناب که بین دو نقطه محکم میباشد. جوانان ایرانی چهار سال پیش از طریق اینترنت با این سرگرمی ورزشی آشنا شدند. تا پیش از آن نه امکاناتی وجود داشت و نه کسی به آن میپرداخت.
در سالهای اخیر بسیاری از این سرگرمیها به هنگام ورود به ایران، نخست "مردانه" هستند. اسکیت بورد در سالهای اخیر در میان جوانان نیز از محبوبیت بالایی برخوردار شده است.
اسکیت شاید یکی از "قدیمیترین" سرگرمیهای وارداتی است. بسیاری از سرگرمیهای وارداتی مورد توجه بانوان نیز قرار میگیرد. این توجه در وهله نخست مخالفت اقشار سنتی و حتی برخی محدودیتهای انتظامی را نیز برمیانگیزاند. به مرور زمان بسیاری از آنها "جا میافتند" و حتی تیم ملی بانوان نیز برایشان تشکیل میشود.
تریال بایک یا حرکات آکروباتیک با دوچرخه در اوائل دهه 70 میلادی رواج یافت. اکنون فدارسیون جهانی تریال بایک (BUI) در کنار فدراسیون جهانی دوچرخهسواری نیز بوجود آمده است.
حالا در بسیاری از شهرستانهای ایران نیز تیمهای تریال بایک بوجود آمده و فعال هستند. اخیرا هم نخستین رقابت بینالمللی تریال بایک در قزوین برگزار شد.
تا سال 1985 میلادی وسیلهای بنام چتربال وجود نداشت تا اینکه در حدود سال 1986 میلادی کوهنوردان سوئیسی برای پایین آمدن از کوه از این وسیله استفاده کردند. البته وسیلهای که آنها از آن استفاده میکردند بیشتر به چتر سقوط آزاد شباهت داشت و به مرور زمان به شکل امروزی تغییر شکل داد.
پایین آمدن از کوه با چتربال انگیزهای شد برای پیشرفت این ورزش بهطوری که امروزه به تفریح و ورزشی مستقل در نقاط مختلف جهان تبدیل شدهاست. "چتربال" اکنون آرزوی پرواز بسیاری از ایرانیان را نیز برآورده کرده است.
اگر استفاده از اسکی چند دهه در ایران قدمت دارد، اما اسنوبورد چند سالی بیش نیست که همزمان با سایر کشورها، پایش به پیستهای اسکی ایران نیز باز شده است.
حالا اسکی روی چمن هم به تفریح اسکیبازان ایران افزوده شده است.
مدت زیادی طول نکشید تا پارکور از پاریس پایش به شهرهای ایران باز شد. حالا دختران و پسران ایرانی زیادی سرگرم پارکور هستند.
[ یکشنبه 92/7/21 ] [ 8:55 صبح ] [ امیر ]