دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام

دوشم از کوی مغان دست بدست آوردند
ز خرابات سوی صومعه مست آوردند

هیچ می خواره ندارد طمع حور و بهشت
این بشارت به منِ باده پرست آوردند

ساقیانش ز می عشق تو کردندم نیست
بمیی دیگرم از نیست به هست آوردند

زلف و خال و خط و خوبان همه رنجست ، آنها
از کجا این همه تشویش بدست آوردند

این شگرفان که نگنجند در آفاق از حسن
در چنین سین? تنگ از چه نشست آوردند

قلب و سالوس و ریا را نشکستند درست
مگر این قوم که در زلف شکست آوردند