دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام

(در برم آن لیلا چه بی قرار آمده وه که چه مجنونی به روزگار آمده دیده ببندم اگر از خیمه لیلا حوصله ام از سر برد این دامن صحرا )(2) چو غباری شود به پا که ببندد نظر مرا گمان برم که محمل لیلی من روان شده به شب عارفان قسم به غم عاشقان قسم که چون قفس به چشم من زمین و آسمان شده (اگر از بزم جنون جداشوم رو به کجا آورم اکنون به خدا بار دگر زنده کنم خاطره لیلی و مجنون تو که لیلی زمانی ز جنون من چه دانی)(2) چو غباری شود به پا که ببندد نظر مرا گمان برم که محمل لیلی من روان شده به شب عارفان قسم به غم عاشقان قسم که چون قفس به چشم من زمین و آسمان شده در برم آن لیلا چه بی قرار آمده وه که چه مجنونی به روزگار آمده دیده ببندم اگر از خیمه لیلا حوصله ام از سر برد این دامن صحرا