دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام

تو را دارم ای گل، جهان با من است.

تو تا با منی، جان جان با من است.

چو می‌تابد از دور پیشانی‌ات

کران تا کران آسمان با من است.

چو خندان به سوی من آیی به مهر

بهاری پر از ارغوان با من است !

کنار تو هر لحظه گویم به خویش

که خوشبختی بی‌کران با من است.

روانم بیاساید از هر غمی

چو بینم که مهرت روان با من است.

چه غم دارم از تلخی روزگار،

شکر خنده آن دهان با من است.