دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام

چقدر زود پایان...!

از هر جا که عبور میکنم خاطره ای از تو در انجا قدم زده...

به هر چه فکر میکنم یاد تو بوده وهست...

چرارفتی؟

چقدر زود به بن بست رسیدیم.

چقدر زود پایان!

تو با من چه کردی؟

مگر قسم نحوردیم؟

پس چرا پایان...

نیمکت تنها نزد من وکلبه ی قاب شده نزد تو...

ترس از من وگذشت از تو

شاید هم برعکس!

اما میدانم اشک سهم من اشک سهم تو

عشق مارا به سخره گرفته بود یاما عشق را...!!

چرا ثابت نکردی که عاشق به معشوق خواهد رسید؟

چراگذشتی؟

تیک تاک ساعت زجرم میدهد

تمام شدنی نیست لحظه های بدون تو...

کاش کر میشدم!

کاش فراموش میکردم...

گناه من فقط عاشق شدن بود!!

و حالا فقط گریه

فقط اشک، تنهایی...

این بغض لعنتی عذابم میدهد.

دلم گرفته از همه ی قول قرارها...

چقدر پوچ وبیهوده...

چه فکرها که کرده بودم...

چه خنده هایی...

چه رویایی...

چه تلخ...

سراینده مائده